برای بهبود جدایی بین افراد و برطرف کردن مشکلات در سازمان، رهبران باید بر برقراری مکالمه، تاکید بر شخصیت و سنجش بازخوردها تمرکز کنند. در شرایط ناامن، افراد به ویژه در محیط کار، معمولا نسبت به شرکت کردن در بحث‌ها محتاطانه رفتار می‌کنند. آنها نمی‌خواهند کسی را برنجانند و از اینکه با بیان نظراتشان به دردسر بیفتند می‌ترسند. این موضوع به ویژه در مورد مشکلات حساس صادق‌تر است، چرا که در بعضی مواقع ترس باعث می‌شود افراد کاملا ساکت شوند. اما سکوت فقط باعث می‌شود که مشکلات بدتر شود. به همین دلیل برای بهبود جدایی و فاصله بین افراد، باید به یکدیگر گوش کنیم و از همدیگر یاد بگیریم. چرا که فقط در محل کار است که افراد احتمال دارد با اشخاص دیگری که فرهنگ متفاوتی دارند، ارتباط برقرار کنند. اما چگونه می‌توان در محل کار افراد را به برقراری مکالمه دعوت کرد؟ در ادامه همراه باشید تا راهکارهایی برای دعوت به مکالمه آزادانه در محل کار را به شما معرفی کنیم.
مطالعه‌ای که در «مجله مطالعات نژادی و مهاجرت» چاپ شده است، به این موضوع اشاره کرده که محیط‌های کاری که تنوع نیروی کاری دارند «احتمال یکپارچگی در آنها بیشتر است»، چرا که آنها «فرصت‌های افراد را برای تمایل به پیدا کردن افراد شبیه به خودشان محدود می‌کنند.» در اینجا محیط های کاری به ابزاری قدرتمند تبدیل شده‌اند که بتوان از آن طریق در مورد یکدیگر یاد بگیریم و یکدیگر را درک کنیم.
به جای اینکه در مورد موضوع‌های ممنوعه در محل کار مثل: نژاد، مذهب و دیگر تفاوت‌ها صحبت کنیم، باید محیط‌های کاری را به جوامعی تبدیل کنیم که همه افراد بتوانند با یکدیگر آزادانه صحبت کنند. اعتراض‌هایی که در حال حاضر در آمریکا و در سراسر جهان در حال انجام است که با کشتن جورج فلوید و افراد دیگر در جامعه سیاه‌پوستان توسط پلیس شروع شد، نشان می‌دهد که تا چه حد به این ارتباط در جوامع و سازمان‌ها نیاز داریم.
ما در مطالعات خود متوجه شدیم که چقدر محیط‌های کاری می‌توانند از نظر روانشناختی محیط امنی برای کارمندان ایجاد کنند تا خیلی موثر بتوانند در مورد مشکلات سازمان صحبت کنند و در نهایت باعث ایجاد تغییراتی اساسی شوند. این روش‌ها نه تنها باعث ایجاد درکی متقابل بین کارمندان می‌شود بلکه کمک می‌کنند تا محیطی ایجاد شود که در آن از کارمندان حمایت می‌شود و نیروهای کاری متنوع‌تری را به خود جذب می‌کند.
راهکارهایی برای دعوت به مکالمه آزادانه در محل کار
۱. به جای آموزش‌های قدیمی بر شروع مکالمه تمرکز کنید
بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد که «آموزش برای تنوع نیروی کار»، آن طور که باید نتیجه خوبی ندارد. ما با توجه به برنامه‌هایی که انجام دادیم و تجربه‌هایی که در شرکت داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که کارگاه‌هایی که برای کارمندان طراحی شده تا بتوانند به راحتی نظراتشان را بیان کنند و مکالمه‌های ساختاریافته خودشان (به جای مکالمه‌هایی که برای آنها تعیین شده است) را داشته باشند، بسیار مفید خواهد بود.
یکی از همکاران ما به نام پائولا، در کارگاهی حضور داشت که از کارمندان خواسته شد تا در مورد تفکرات قالبی که درباره گروه‌های مختلف مردم شنیده‌اند، صحبت کنند. این تجربه واقعا عجیب بود. شرکت‌کنندگان سفیدپوست برای اینکه اول صحبت کنند، مردد بودند، بنابراین، شرکت‌کنندگان سیاه‌پوست تفکرات قالبی که می‌دانستند مردم در مورد سیاه‌پوستان شنیدند، را بیان کردند. خیلی زود افراد با نژادهای مختلف در بحث شرکت کردند.
سپس از آنها خواستیم که در مورد تفکرات قالبی که درباره سفیدپوستان شنیده‌اند، صحبت کنند. شرکت‌کنندگان سفیدپوست هیچ پاسخی نداشتند. بسیاری از آنها حتی نمی‌دانستند که تفکر قالبی هم در مورد سفیدپوستان وجود دارد. افراد اقلیت نژادی شروع کردند تا در مورد بعضی از تفکرات قالبی که شنیده بودند صحبت کنند که تجربه بسیار جالبی بود. این مسئله به بعضی از شرکت‌کنندگان سفیدپوست کمک کرد تا متوجه شوند که به طور کلی تفکرات قالب نژادی چقدر احمقانه است و با افرادی که در اقلیت بودند و هر روز در زندگی با تفکرات اشتباه روبه‌رو می‌شدند، همدردی کردند.
۲. برای مکالمه آزادانه در محل کار بر شخصیت تاکید کنید
بعضی مواقع حتی افرادی که نیت خوبی در ذهن دارند، انتظار دارند که یک شخص از طرف کل گروه صحبت کند. آنها سوال‌هایی می‌پرسند که با جملاتی مثل: «چرا سیاه‌پوستان…» یا «چرا زنان…» شروع می‌شود. این موضوع، نوعی ذهنیت است که باید فراموش شود. به یاد داشته باشید که تجربیات و پیشینه کارمندان از گروه‌های نژادهای مختلف، یک‌پارچه نیستند.
زمانی که کارمندان تشویق می‌شوند تا با افرادی که پیشینه‌های متفاوت دارند، مکالمه برقرار کنند، مدیران اجرایی و مدیران ارشد باید بر شخصیت تاکید کنند. همه ما باید از یکدیگر در مورد تفکرات و دیدگاه‌ها، احساسات و اینکه چگونه تجربیات منحصر به فردمان بر دیدگاه‌هایمان تاثیر گذاشته است، سوال کنیم.
۳. بسنجید و برای بهتر انجام دادن کارها سوال بپرسید
در هر سازمانی، یکی از قوی‌ترین و مهم‌ترین منابع اطلاعات و راهنمایی‌ها، خود کارمندان سازمان به شمار می‌روند. در یک شرکت، کارمندان می‌دانند که در مورد تنوع نیروی کار چگونه مکالمه‌های سالم برقرار کنند و همچنین از موانعی که بر سر راهشان وجود دارد. آگاه هستند.
در یک مطالعه از کارمندان خواسته شده است که بگویند، زمانی که آنها را با نژادشان و دیگر مشکلات مربوط به تنوع افراد خطاب قرار می‌دهند، چقدر احساس راحتی می‌کنند. از آنها پرسیده‌اند آیا تا کنون اقداماتی بر پایه تعصب‌های واضح یا پنهانی تجربه کرده‌اند یا شاهد آن بوده‌اند و در آخر از آنها پرسیده‌اند که برای بیان نظراتشان احساس امنیت می‌کنند یا خیر. تمام اطلاعات کیفی و کمی را جمع‌آوری کردند و برای کارمندان، مکانی امن و ناشناس فراهم کردند تا بتوانند ایده‌هایشان را صادقانه و بدون ترس از قضاوت شدن و پیامدهای آن بیان کنند.
درنهایت
رهبرها در تمام سطوح، از مجموعه مدیران گرفته تا مدیران ارشد، همه باید سیاست‌هایی داشته باشند که به کارمندان اجازه دهد برای بیان نظرات و نگرانی‌ها نزد آنها بروند (که در دوران همه‌گیری این کار باید مجازی انجام شود). هرچه کارمندان راحت‌تر و به طور مستقیم تفکراتشان را به اشتراک بگذارند، محیط کار از نظر روانشناختی قوی‌تر می‌شود.
در نهایت، تنوعی که کسب‌و‌کارها می‌خواهند فقط از طریق معیارهای استخدامی به دست نمی‌آید. این تنوع زمانی ایجاد می‌شود که رهبران محیط‌های کاری را برای همه جذاب کنند و مکالمه آزادانه در محل کار ایجاد کنند. مکانی که همه ما بتوانیم در مورد ایده‌ها، پیشینه‌ها و تجربیاتمان بحث کنیم و از آنها برای مشارکت برابر استفاده کنیم.
