رهبران در طول بحران تمایل دارند بیش از حد بر مدیریت تهدید متمرکز شده و از تفکر دوربرد غافل شوند. این اشتباه است؛ زیرا چشم‌انداز هم برای ارزیابی تصمیمات کوتاه‌مدت و هم برای ایجاد آینده‌ای بهتر، ضروری است. رهبری با چشم انداز در دوران همه گیری کرونا امری ضروری است.
بیماری همه‌گیر کرونا ویروس اختلال بزرگی در اقتصاد جهانی وارد کرده است. برخی معتقدند که رکود اقتصادی بزرگ به وجود آمده از این همه‌گیری، اثرات رکود سال ۲۰۰۸ را کمرنگ خواهد کرد.
برخی رهبران به دلیل این که بسیاری از مشاغل تعطیل شده و بعضی دیگر که در تلاش برای زنده ماندن هستند، فقط به لحاظ تاکتیکی فکر می کنند؛ نگران بقای هفته به هفته هستند؛ نه چشم‌انداز دراز مدت.
چنین رویکردی قابل درک است؛ اما اشتباه است. توانایی زنده ماندن در هرگونه بحران، با چشم‌انداز چیزی که ممکن است، آغاز می‌شود؛ مهم نیست که بحران چقدر بزرگ باشد. همانطور که در The Vision-Driven Leader نوشتم؛ «اگر چشم‌انداز به اندازه کافی قانع کننده باشد؛ مردم بدون در نظر گرفتن موانع و مخالفت‌ها، بهترین افکار و تلاش خود را برای کشف آن به کار خواهند گرفت».
درسی از ماه گمشده
ممکن است نام فیلم آپولو ۱۳ را به خاطر ماموریت سفر به ماه فاجعه‌باری به همین نام، به خاطر داشته باشید. فضاپیمای آپولو ۱۳ حین پرواز آسیب دید و ماموریت ناتمام ماند؛ اما بازگشت ایمن به زمین به هیچ وجه قطعی نبود.
خدمه سه نفره پرواز با اکسیژن و باطری کم، گوشه‌ای کز کرده و در انتظار دستورالعمل‌ها بودند. در همین حال، خدمه زمینی ناسا، به سرپرستی مدیر پرواز جانباز جین کرانز (Gene Kranz)، به دنبال راه‌حل‌ها می‌گشتند. با گذشت زمان تنش بیشتر می‌شد.
هنگامی که سفینه فضایی به لحظه مهم ورود مجدد نزدیک شد؛ یک رهبر ارشد عنوان کرد که «این می‌تواند بدترین فاجعه ناسا تاکنون باشد». همان لحظه جین کرانز گفت: «با احترام کامل، آقا، من معتقدم که این ساعت بهترین ساعت ما خواهد بود».
این رهبری الهام بخش است. همین چشم‌انداز خروجی مثبت بود که کرانز و تیمش را قادر به دستیابی به آن کرد. اول از همه آنها پیش‌بینی مقصدی برای فرودی امن را کردند. کرانز گفت: «شکست جزو گزینه‌ها نیست». سپس آنها بداهه تصمیم گرفتند؛ سازگار شدند و راه خود را ساختند.
برای گذر از این بحران و حتی پیشرفت‌های آینده به چشم‌اندازی روشن و الهام بخش برای چیزی که در آینده خواهد آمد نیازدارید. به این دلیل!
چشم انداز تغییر مثبت ایجاد می‌کند
اگر زمانی وجود داشته باشد که نیاز به تغییر مثبت داشته باشیم؛ الان آن زمان است. اقتصاد فعالی که وارد این بحران شد؛ اکنون بسیار آسیب دیده است. برخی صنایع موقتا بسته شده و بسیاری از مشاغل دیگر زنده نخواهند ماند. این واقعیت است.
اما آینده این نیست. این همه‌گیری نهایتا کنترل خواهد شد؛ وقتی چنین اتفاقی بیفتد، ما به کسب‌و‌کارها، شغل‌ها، کالاها و خدمات پیشرو نیاز خواهیم داشت. کسب‌و‌کارهایی که آن موقع شکوفا می‌شوند؛ توسط کسانی که مشتاقانه واقعیتی بهتر را پیش‌بینی می‌کنند، هدایت می‌شوند.
نادیده گرفتن واقعیت فعلی احمقانه است. رهبران به دنبال آنچه امکان دارد هستند. آنها چیزی که در آینده می‌آید را تصور می‌کنند.
تفکر منفی کسبوکار شما را نگه نخواهد داشت
اغلب گفته می‌شود که امید، استراتژی نیست و درست هم هست. برای پیشرفت هرچه بیشتر، به یک چشم‌انداز و به دنبال آن برنامه پایه نیاز دارید. خیال، شما را به موفقیت نمی‌رساند.
بدبینی نیز شما را به هدف نمی‌رساند. تفکر روز قیامت و ذهنیت کمبود، فلج کننده است. اگر به افکار منفی بچسبید؛ به آینده هدایت نخواهید شد.
بله، تهدید را جدی بگیرید. با آن مقابله کنید، آن را کاهش داده و آماده باشید؛ اما یک رهبر نمی‌تواند واپس‌گرا باشد. ترس، همه‌گیری را متوقف نمی‌کند و ترس کسبوکار شما را نگه نخواهد داشت. برای آنچه در آینده می‌آید؛ نیاز به یک چشم‌انداز دارید.
مردم به دنبال رهبری الهام بخش هستند
وقتی از عدم اطمینان وجود دارد؛ افراد به دنبال رهبر هستند. کشورها، جوامع و خانواده‌های واقعی اینگونه‌اند. این مورد برای کسبوکار شما نیز صادق است. همه به دنبال راهی برای برون رفت از این آشفتگی هستند و شخصی که توانایی شناسایی آن را دارد را دنبال می‌کنند.
هرجا که در حال رهبری آن هستید؛ افراد برای پیدا کردن راه به شما نگاه می‌کنند. مهم نیست که واقعیت فعلی چه باشد؛ آنها ذاتا به چیزی بهتر اعتقاد دارند. اکنون زمان رهبری با چشم‌انداز است.
و بدین ترتیب
کپسول آپولو ۱۳ به سلامت به زمین بازگشت. چند دقیقه بعد، از جیم لاول (Jim Lovell)، کاپیتان خدمه پرواز، درباره اظهارات افسانه‌ای جین کرانز سوال شد. لاول به سادگی گفت: «و آن عالی‌ترین ساعت ما بود».
آیا سال ۲۰۲۰ بدترین فاجعه‌ای است که کسبوکار شما تاکنون دیده است؟ یا بهترین ساعت شما خواهد بود؟ اگر رهبری با چشم انداز در دوران همه گیری کرونا داشته باشید؛ می‌تواند گزینه دوم صحیح باشد.
