میلیون‌ها نفر از شهروندان در صدها کشور دنیا، هم اکنون تحت تاثیر همه‌گیری کرونا ویروس قرار گرفته‌اند. نگرانی های عمیقی درباره بهداشت، شغل و اقتصاد وجود دارد. نه فقط بیماری، بلکه ترس از مسری بودن نیز وجود دارد. حال این سوال پیش می‌آید که مربیگری و رهبری در دوران همه گیری چگونه است؟
هفته گذشته، جدا از گرد و خاک روی زمین، دیدم که قفسه‌های سوپرمارکت هم محله خالی بود. آیا این شواهدی از شروع ناگهانی آشپزی در خانه است؟ چهار شیمی‌دان بزرگ، پاراستامول کودک را تمام کرده بودند. تمام شدن دستمال توالت بینشی درباره شیوه بگیر و در رو و پیشبرد پتانسیل ابتلا به بیماری را ارائه می‌دهد. این وضعیت از نظر روانکاوی ترس از به اندازه کافی نداشتن است. در قطار شهری، که به طور معمول افراد شانه به شانه یکدیگر می‌ایستند؛ حالا من، بین چند صندلی خالی یکی را انتخاب کردم. کسی جرات سرفه کردن ندارد.
ترس از ابتلا به کووید ۱۹ (این بیماری با نام کرونا ویروس برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ مشاهده شد)، که جلوه‌ای از واکنش‌ها و رفتارهای فردی را نشان می‌دهد؛ به آن مجموعه‌ای از پاسخ‌های سازمانی یا «سیستمی» نیز اضافه شده است.
ناخودآگاه در محیط کار
برخی اقدامات افراد عادی مانند گروه‌های فامیلی در رسانه‌های اجتماعی، که به افراد مسن کمک‌های عملی ارائه می‌دهند؛ ممکن است آگاهانه، معقول و اندیشمندانه باشند. برخی دیگر، مانند داروسازی که به من گفت در خواب دیده که مدام می‌گوید: «متاسفم که چیزی پیدا نکردم»، ممکن است ناخودآگاه شلوغ در محل کار را به ما نشان دهند.
اضطراب، گاهی خود را به طرز غافلگیرکننده‌ای ابراز میکند. وظیفه ما (هم در محل کار و هم در خانه) شناخت این حالت است؛ به خصوص وقتی که این وضعیت ظاهرا با آنچه در اطراف ما اتفاق می‌افتد مرتبط نیست.
در سطح سازمانی، مدیران باید تلاش کنند تا آرامش را همراه با ارتباطات حسی مشترک، به کارمندان خود ارائه دهند. دولت‌ها نیز به همین ترتیب. وحشت برای تجارت خوب نیست. شایعه گیج‌کننده است و حمله به منابع می‌تواند خطرات را برای همه افزایش دهد. بنابراین، همانگونه که دالایی لاما زمانی در مورد بی‌حوصلگی خود در صف انتظار فرودگاه گفت، این« فرصتی برای تمرین» است (راه رهبران). در مورد همه‌گیری کرونا ویروس، فرصتی برای تمرین هدایت ابهام، عدم اطمینان و آسیب پذیری است.
هدایت ابهام
ما مطمئنا در بین ناشناخته‌ها قرار داریم. شرایط فعلی، توانایی ما برای حضور در لحظه حال را آزمایش میکند و باعث ایجاد استراتژی‌های مناسب برای ادامه فعالیت‌ها می‌شود.
ما باید همچنان که دیگران را مدیریت می‌کنیم؛ خودمان را نیز مدیریت کنیم. این وضعیت، شامل بازنگری در تکنیک‌های شخصی ما برای هدایت استرس و بررسی انتخاب نگرش ما در طول روز است. همچنین، تصمیم برای اینکه انرژی ما کجا سرمایه گذاری شود و کجا سرمایه‌گذاری نشود نیز حائز اهمیت است.
وقتی چیزی که به ما گفته شده تبدیل به ماراتن می‌شود؛ حفظ قدرت انعطاف‌پذیری سالم و جلوگیری از فرسودگی، ضروری است. از این رو، یادآوری (برای مربیان، نه فقط شاگردان) ارزش‌هایی مانند خواب خوب، ورزش، موسیقی خوب و طرز تفکری شاد حیاتی هستند.
تنوع ورای آنچه تصور می‌کردیم
در کنار آشنایی امروز به بهزیستی روانشناختی، ضروری است که واقعا پذیرای تنوع در محیط کار باشیم. همه‌گیری به دلایل مختلف، پاسخ‌های متفاوتی را از طرف افراد مختلف ایجاد میکند. افراد برون‌گرا ممکن است برای کار کردن از خانه، دچار ترس از انزوا شوند. آنها انرژی ایده‌هایی که از طریق ارتباطات اجتماعی به دست می‌آورند را از دست می‌دهند. درون‌گرایان ممکن است قرنطینه را تسکین بدانند؛ یا حتی ممکن است پر انرژی‌تر شوند. زیرا آنها سلامتی خود را از تنها بودن به دست می‌آورند. برنامه کار باز، می‌تواند انرژی آنها را تخلیه کند. اما همیشه «دیده نمی‌شوند» یا قدردانی نمی‌شوند.
پاسخ به این بیماری همه‌گیر با توجه به فرهنگ، ملیت، قبیله و سیستم سازمانی متفاوت است. مهندسان راه آهن ممکن است نسبت به تجار شهر، معلمان، مشاغل فنی یا کارمندان دولت، عکس‌العمل متفاوتی نشان دهند. متفاوت، اشتباه نیست. بنابراین، آن را بپذیرید و خود را برای قضاوت کردن کنترل کنید.
یادداشتی آرامش بخش
من تازه با آردی که قبلا در کمد داشتم نان پخته بودم؛ در نتیجه خالی کردن سوپرمارکت شخصی، از برداشتن مخمر از یخچال، تا در آوردن قرص نان از اجاق، ۳۶ ساعت زمان برد. زمان کار، وابسته به چند دقیقه و چند ساعت نبود؛ بنابراین هیچ بهره‌وری کاری از دست نرفت. می‌دانستم که به‌هرحال در خانه گیر کرده‌ام.
وقتی بین چک کردن ایمیل‌ها و دیدن اخبار و یادداشت در دفترچه خاطراتم که هر ساعت در آن چیزی می‌نویسم؛ نان ترش می‌پزم؛ نشان دهنده خلاقیت اساسی، کند و آهسته است. نوعی تغذیه جسمی و روانی.
سوالات مربیگری عملی
نگاهی به زبان کووید ۱۹
من از شما دعوت می‌کنم که با وجود نگرانی‌های موجود، مربیگری و رهبری در دوران همه گیری داشته باشید. بنابراین شاید بخواهید تشبیهی برای زبان همه‌گیری پیدا کنید. این کار حیله نیست؛ بلکه روشی خلاقانه برای این است که ببینید آیا می‌توانید با مربیگری و رهبری در این بحران، کمک کنید که مشتری تفکر جدیدی ایجاد کند تا باعث پیشرفت آنها در شیوع فعلی شود یا خیر.
- شیوع (outbreak)… بررسی کلمات «بیرون» (out) و «شکاف» (break)
- چه راه‌هایی باعث می‌شود که شما احساس کنید می‌خواهید «شروع کنید»؟
- در حال حاضر لبه تیز تجارت چیست؟
- چه چیزی داخل آن است؟
- در حال حاضر مواجهه دقیقا کجاست؟
- کسب‌وکار، سازمان یا اداره‌ای که در حال حاضر در معرض آن قرار دارد کدام است؟
- تاخیر کجا وجود دارد؟ آیا این تاخیر مثبت است؟
- تاخیر کجا وجود دارد؟ آیا این تاخیر منفی است؟
- چه اتفاقی در منطقه در حال رخ دادن است؟
- چه اتفاقی در «کف» و در کل سازمان می‌افتد؟
- «گسترش» در زمینه کسب‌وکار کجاست؟
- چه چیز دیگری «قابل انتقال» به انسان است؟ (ایده‌ای در مورد انتقال عاطفی)
- در حال حاضر، چه افرادی در این شرکت مشغول به کار هستند؟
- حس «فاصله‌گذاری» بیشتر در کجاست؟
- «قرنطینه» چه حسی دارد؟
- به طور استعاری، در کجا ممکن است رهبری «خاموشی» یا «خود قرنطینگی»، فقط در واقعیت نباشد؟
- ربط ایده‌ها و احساساتی که بیان کرده‌اید به موضوعات چیست؟
- چگونه این نقشه‌ها به موقعیت‌های فردی یا محلی تبدیل می‌شوند؟
- این نقشه‌ها چگونه می‌توانند نمایانگر تصویری ملی یا جهانی باشند؟
- با این تفکر چه خواهید کرد؟
**** احتیاط:این مقاله ایده‌ها و پیشنهاداتی به اشتراک می‌گذارد که رسمی نیستند. افراد باید طبق آخرین دانش پزشکی و علمی در منطقه خود و دولت یا سازمان بهداشت جهانی، تصمیم‌گیری‌های لازم را در رابطه با ایمنی، سلامت، بهزیستی روانشناختی و همچنین، مربیگری و رهبری در دوران همه گیری اتخاذ کنند.
