در حال حاضر ما نمیدانیم که آینده دورکاری چگونه میشود اما اینکه هماکنون با صنعت دورکاری مواجه هستیم و به زودی گسترش بیشتری پیدا میکند، یک حقیقت است. در ادامه مقالهای که میخوانیم نوشته لورال فرارر، یک استراتژیست دورکار است که در وبسایت فوربز نوشته شده است.
سه سال پیش من مدیر ارشد اجرایی واحدی بودم که بیش از ۵۰۰ نیروی دورکار در آن مشغول به کار بودند. برای اینکه بتوانم فرهنگ سازمانی را تقویت کنیم و یکپارچگی سازمانی بین این افراد ایجاد کنم، تصمیم گرفتم که برای این نیروی دورکار از منابع توسعه سازمانی حرفهای استفاده کنم.
متاسفانه در آن زمان هنوز عبارتهای رایج امروزی مثل «دورکاری»، «توزیع اطلاعات» و «عملیاتهای مجازی» هنوز به پختگی نرسیده بودند و فناوری تازه در حال گسترش بود. بسیاری از صنایع مالی، پزشکی و صنعتی در تلاش بودند تا ساختارهای فناوری و دیجیتال را به خود اضافه کنند درحالیکه ما مدلهای عملیاتی دیجیتال را شروع کرده بودیم.
در آن زمان در اینترنت به جستوجوی عبارتهایی مثل: «کارمندان من در نزدیکی من زندگی نمیکنند.» و «شرکت بدون دفتر» پرداختم. خوشبختانه توانستم با مدیران فناوری از کشورهای مختلف آشنا شوم که تجربههای خود را از دورکاری به اشتراک گذاشته بودند. بعد از آشنایی تصمیم گرفتیم که اطلاعات موفقیتها و استراتژیهای دورکاری سازمان خود را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم تا به هم کمک کنیم.
سه سال پیش این مفهوم دورکاری واقعا عجیب و دور از ذهن بود، اما امروزه تقریبا در همه جای جهان شاهد گسترش دورکاری هستیم و کار کردن از راه دور به صورت بینالمللی به یک پدیده رایج تبدیل شده است. در حال حاضر شاهد این هستیم که بسیاری از خدمات و محصولات به مدل دورکاری به چشم یک بازار جدید نگاه کرده که برای دستیابی به آن هدفگذاری میکنند.
با توجه به اینکه دورکاری هم اکنون به یک هدف و بازار تبدیل شده است، آیا میتوانیم بگوییم که کار کردن از راه دور حالا به یک صنعت جدید تبدیل شده است؟
اگر ما صنعت را اینگونه معرفی کنیم:
«صنعت مجموعهای از بنگاههای اقتصادی است که نیازهای یک بازار خاص را تامین میکند. در حقیقت صنعت شامل شرکتهای تولیدی یا فناوریمحور است که در یک حوزه فعالیت مشخص، منطقه یا اقتصاد خاصی مشغول به فعالیت جمعی یا انفرادی هستند.»
با وجود این تعریف شاید بتوان گفت که
دورکاری دیگر یک نوع «سبک زندگی» یا «سیاست» نیست. از سال ۲۰۱۸ دیگر دورکاری رسما به یک صنعت تبدیل شده است.
اما تحولهای اقتصادی، گسترش و پیشرفت فناوری، تمایل شرکتها برای استخدام تیمهای دورکار و … در آینده چه تاثیری میتواند روی صنعت دورکاری بگذارد؟
۱. آموزش نیروی دورکار به روزرسانی خواهد شد
کار کردن از خانه یا از طریق گوشیهای هوشمند شاید به نظر آسان و راحت بیاید اما این نوع کار کردن نیاز به مهارتها و ابزراهای جدیدی دارد که از قبل به افراد آموزش داده نشده است.
این متخصصان دورکار و مستقل باید بتوانند خود مدیریتی داشته باشند، آداب معاشرت و ارتباطات آنلاین را یادبگیرند تا بتوانند عضوی از یک تیم دورکار باشند. درحال حاضر سازمانها و رشتههای دانشگاهی جدیدی ایجاد شده است که آموزشهای لازم برای توسعه رهبری در این نسل جدید را ارائه میکنند.
۲. دولتها باید دست به کار شوند
شرکتهای از راه دور هزینههای سربار کمتر، نیروی انسانی با استعدادتری دارند و هزینه راهاندازی این شرکتها تقریبا صفر است. این موارد برای سرمایهگذاران جذاب است اما روی توسعه زیرساختهای اقتصادی هم بسیار تاثیرگذار است.
از سال ۲۰۱۸ دولتها با تصویب مالیاتها، قوانین، ایجاد شغلهای مجازی و … به طور رسمی به معرفی صنعت دورکاری پرداختند. دولتها از این طریق میتوانند روی اجرای قوانین تسلط داشته باشند و با کنترل کردن استراتژیها را به نفع خود تغییر دهند.
۳. کسبوکارها برای تسهیل عملیاتها آماده میشوند
در حال حاضر تقاضا برای نیروی کار در کسبوکارهای مجازی رو به افزایش است. همانطور که منابع مشاوره و آموزشی افزایش پیدا میکند، کسبوکارها هم در فرایندها احساس حمایت بیشتری کرده و به سرعت مزایای عملیاتهایی مثل کاهش هزینههای سربار، افزایش بهرهوری و … را در دورکاری میپذیرند. این اتفاق نه تنها برای ROI کسبوکارها مهم است بلکه میتواند حتی یک عامل تمایز کلیدی در دوران رکود اقتصادی باشد یا به پایداری گردش درآمدی آنها کمک کند.